Reisverslag: Willemke’s reis naar Spitsbergen
Willemke’s reis naar Spitsbergen
In de zomer van 2023, terwijl het kwik in Nederland naar tropische temperaturen stijgt, zorgt Willemke dat ze muts, handschoenen en sjaal binnen handbereik in haar tas heeft. “Vandaag stap ik aan boord van een luxe ijsbreker, en ga ik een nieuw avontuur tegemoet. Dit avontuur gaat van start in Longyearbyen, Svalbard. Bij ons bekend als Spitsbergen.”
De eerste kennismaking
Om 6.15 uur klinkt er zachtjes een wake-up call in mijn kajuit. We zijn al een aantal uren aan het varen langs de kust van Spitsbergen. Veiligheidsinstructies en uitleg over hoe je van boord stapt in een zodiac zonder elke keer een nat pak te halen en nog veel meer informatie is hoe de eerste ochtend aan boord verloopt. Hierna wandel ik even over het dek om mijn hoofd leeg te maken. Genietend van de ijsschotsen die in de zee drijven, de meeuwen en de papegaaiduikertjes die over het water scheren.
Paarse bloemetjes
De eerste plek waar we aan land gaan is Ny-London, een verlaten mijnbouwnederzetting waar vroeger marmer werd gewonnen. De rendieren lopen rustig te grazen tussen de roestige overblijfselen en beetje vervallen, houten hutjes. Terwijl ik de paarse, kleine bloemetjes nog aan het fotograferen ben, moeten we alweer vertrekken. Het anker wordt gelicht voor de volgende bestemming, Lilliehöökbreen. Een imposante, blauwe ijsmassa.
Terwijl de kapitein het schip vakkundig tussen de ijsschotsen en langs gletsjers laveert, staan wij te genieten op het buitendek met de camera’s in de aanslag. Een baardrob bekijkt dit alles ongestoord en stoïcijns vanaf zijn drijvende ijsschots.
Walrussen
Om 22.30 uur staat de middernachtzon nog stralend hoog aan de hemel. Het is even wennen dat het niet donker wordt en het besef van de tijd is daarmee ook met vakantie.
Na een aantal landingen en vaartochtjes met de zodiacs stappen we als pro’s aan boord van deze zwarte, kleine bootjes. Smeerenburg is een oude nederzetting van de walvisvaarders waar we nu aan land gaan. Nadat het gebied eerst wordt gecontroleerd door de rifle masters – de mannen met een geweer over hun schouder, die zorgen voor onze veiligheid – maken we kennis met een groep mannetjeswalrussen en hun aroma. Wally en co liggen met hun dikke billen te chillen op het strand van Smeerenburg.
Kliffen en zee-ijs
Ik word wakker door een krakend en schurend geluid. Wanneer ik door de patrijspoort naar buiten gluur, zie ik dat we aangekomen zijn bij het pakijs, ook wel zee-ijs genaamd. Het is nog vroeg maar het is heerlijk die frisse zeelucht voor het ontbijt. Duizenden vogels scheren door de lucht en zitten op de hoge, grijze kliffen van Alkefjellet. En nog eens zovelen dobberen op zee.
Terwijl ik wacht op mijn beurt om van boord te gaan, zwemt er een walvis langs het schip. Samen met nog een fanatieke fotograaf probeer ik het dier voor de kliffen en de gletsjer zo mooi mogelijk vast te leggen. We lopen van voor naar achter over het dek om de best mogelijke compositie te vinden. De walvis blijft natuurlijk ook niet op één plek voor ons poseren.
De pluimstaart van de poolvos
We varen vlak langs de steile kliffen waar heel veel zeekoeten, alken en meeuwen broeden. Het deskundige advies van het expeditieteam luidt: “Wanneer je omhoogkijkt is het handig om je mond gesloten te houden.” Een muts is ook geen overbodige luxe. Ons bezoek aan de gevederde vriendjes wordt bedankt met kleine cadeautjes die ze vakkundig deponeren.
Wanneer we net de bocht maken om terug te keren naar het schip, klink er vanuit een andere zodiac; “Vos!” Hij loopt over de sneeuw en nog net zie ik de pluimstaart van de poolvos achter de rotsen verdwijnen.
Jackpot!
Hoe krijg je iedereen uit de kajuit, het restaurant of de lounge op het buitendek? Door de volgende melding op de intercom: “Op drie uur voor het schip zien we ijsberen.” Heel rustig laat de kapitein het schip richting de ijsberen drijven. De balkons aan zowel bakboord als stuurboord worden uitgeklapt om zo nog meer ruimte te maken zodat iedereen kan genieten van het schouwspel van moeder beer met haar twee oudere jongen aan land.
Na een poosje besluit het expeditie team dat we zelfs per toerbeurt in de zodiacs op gepaste afstand kunnen voorbijvaren. Dit is waarop ik had gehoopt voorafgaand aan deze reis, een ijsbeer en een poolvos zien in hun natuurlijke habitat!
Gletsjer met watervallen
Op een andere ijsplaat ligt nog een ijsbeer. Wanneer we heel rustig langs drijven steekt hij loom zijn kop omhoog, rekt zich even uit, draait zich om en gaat verder waar hij mee bezig was; slapen. Wat een dag, ik kan het nauwelijks bevatten! De adrenaline giert nog door mijn lijf.
Het is inmiddels 23.00 uur maar de dag is nog niet ten einde. We varen richting de gletsjer Bråsvelbreen. Het bijzondere aan deze gletsjer zijn de tientallen watervallen die van enorme hoogte naar beneden kletteren. Ze worden verlicht door de middernachtzon. Het is onbeschrijfelijk mooi en magisch. Weer overvalt mij het gevoel van hoe overweldigend Moeder Natuur kan zijn. Ik geniet in stilte van deze natuurpracht!
Tweede kans op poolvos
Het expeditie team heeft een verrassing voor ons, een extra landing. Voordat we voet aan wal zetten worden we begroet door Wally de walrus. Hij zwemt langs de zodiac om te inspecteren of we geen bedreiging voor zijn luierende en luidruchtige familie zijn, die verderop op het strand en in de branding ligt.
We zijn op een plek zijn waar veel vogels broeden en we nog een kans hebben om een poolvos te zien. Om beurten gaan we van boord en gespannen wacht ik af. Ik duim dat de vos inmiddels niet is weggejaagd door onze aanwezigheid. Maar het expeditieteam heeft erop toegezien dat iedereen op gepaste afstand is gebleven. Daar voor mij ligt het kleintje, ze zijn iets groter dan een huiskat, te slapen. Ik plof plat op mijn buik en terwijl ik mijn camera op hem richt opent hij een oogje om te kijken wie de nieuwe bezoekers zijn. Al gapend rekt hij zich langzaam uit en besluit op rooftocht te gaan. Op de steile kliffen, langs de nesten van de drietandmeeuwen op jacht naar smakelijke eieren.
Een duik in zee
‘Stayin alive’, schalt er luidkeels uit de grote muziekbox in de Mudroom onderin het schip. “Oke, motiverend die muziek”, denk ik. Samen met mijn medereizigers proberen we al swingend op het ritme van de muziek onze zenuwen de baas te blijven. Ik sta in mijn bikini en waag letterlijk en figuurlijk een sprong in het diepe. En met het diepe bedoel ik het zeewater van de Arctic met een temperatuur van 4°C. De badjas gaat uit, veiligheidsriem met touw gaat om, mijn hartslag gaat omhoog maar ik ben er klaar voor! Ik krijg nog één tip mee van de crew: “Kijk naar de fotograaf wanneer je springt.” Plons, volledig kopje onder, een echte Polar Plunge. Een supergave ervaring om nooit te vergeten.
De allerlaatste landing is in Skansbukta, de laatste uren aan boord van het schip breng ik met mijn camera door op het buitendek, op zoek naar wildlife. De volgende ochtend na het ontbijt vliegen we terug naar de bewoonde wereld, waarmee er een einde komt aan dit onvergetelijke avontuur!
Tekst en foto’s: Willemke de Bruin
Nordic reis Spitsbergen 2025
Geniet tijdens dit avontuur van het indrukwekkende landschap van Svalbard in het hoge Arctische noorden, met walvissen, walrussen en miljoenen zeevogels als je reisgezellen. Wanneer we naar de 80ste breedtegraad varen en zo dicht als mogelijk tot bij het pakijs komen,
De ultieme Spitsbergen expeditie
De ultieme expeditie boven de poolcirkel, die maak je in Spitsbergen! Meermaals waan je jezelf op een andere planeet in deze ongerepte wateren. Je ontdekt de extreme arctische wildernis, getekend door kolossale gletsjers en vlijmscherpe fjorden. Badend in de middernachtzon vang
Rondom Spitsbergen
Een overweldigende expeditie, midden in de arctische wildernis! Je vaart tijdens deze reis rondom Spitsbergen, boven de 80ste breedtegraad in het licht van de middernachtzon. Je begeeft je op het terrein van de ‘Koning in het Noorden’: de ijsbeer. Zowel vanop
Nordic reis Spitsbergen 2024
Tijdens dit avontuur geniet je van het indrukwekkend mooie landschap van Svalbard in het hoge arctische noorden, met walvissen, walrussen en miljoenen zeevogels als je reisgezellen. Wanneer we naar de 80ste breedtegraad varen en zo dicht als mogelijk tot bij het